Plurk paste

Zijn uurtje media-activiteiten eindigden met een bang. Real-legende Roberto Carlos kreeg na een live-interventie op Real Madrid TV een flinke slag op het bovenbeen van Eden Hazard. Het is éen van de huisspecialiteiten van de Rode Duivel: billenkletsers. “Met Hazard kan je goed lachen”, zeggen maatjes Ferland Mendy en Eduardo Camavinga voor onze camera. Bevestiging die we eigenlijk niet nodig hadden. Hij brak zelfs in tijdens een interview met David Alaba: “Wat doe jij hier? Het staat hier toch: dit is van de Belgische televisie. Dit is mijn territorium. Ga weg.”

Het zijn de eigenaardigheden van de speciale mediadagen die de UEFA organiseert om de finales van zijn competities te promoten. Alle spelers staan voor korte interviews ter beschikking van media uit verschillende landen. Vier spelers voor de zenders die de uitzendrechten bezitten. Zo kwam het dat Hazard ook bij de Oostenrijkse televisie moest passeren - het land van Alaba. Zijn gezicht sprak boekdelen: “Wat moet ik hier vertellen? N’importe quoi?” Een rol die hij met verve vervulde. Respectvol, vriendelijk en to the point. Hij zette zijn interviewmasker op.

Vervolgens mocht hij doen waarvoor hij gekomen was: voor het eerst zijn verhaal doen aan de Belgische media, twee maanden sinds die operatie om het titaniumplaatje uit de enkel te halen. Plaatloos, zorgeloos.

“Het gaat goed. Ik voel me ook goed”, zei Hazard. “De operatie is vlekkeloos verlopen. Iedereen wist dat ik er al een tijdje mee in mijn kop zat. En nu was het moment daar om het te laten verwijderen. Nu ligt dat allemaal achter mij. Het is nu aan mij om mezelf te tonen. Elke dag hard te werken en het beste van mezelf te geven. Of ik nu 5, 10 minuten of langer op het veld sta. Ik ben net terug om - hopelijk - een rol te spelen in die Champions Leaguefinale.”

“Misschien was het afgelopen jaar wat moeilijk in die andere rol. Het was zwaar, maar tegelijk wist ik waarom. Ik kon niet het beste van mezelf geven. Alles is nu weer in z’n plooi gevallen. Ik heb nog 2 jaar hier om het maximum eruit te halen en mezelf te tonen. De coach weet dat. Iedereen weet het. Ik lig nog twee jaar onder contract. Ik wil hier volgend seizoen tonen wat ik nog kan. Mijn familie is gelukkig hier - zijn ze altijd geweest. En ik leef nog altijd mijn droom. Het was mijn levensdoel om hier ooit te spelen. (Lachje) Nu hoop ik nog mooie dingen te kunnen verwezenlijken, zodat de supporters me ten minste nog zullen herinneren.”

Dat hij bij Real wil blijven, is geen geheim. Toch is Hazard in Madrid al een tijdje geen talk of the town meer. Opgegeven sujet. Dinsdag ging het op Valdebebas onder journalisten over Kylian Mbappé, Kylian Mbappé en Kylian Mbappe. Zijn keuze om toch bij PSG te blijven is in Madrid ingeslagen als een bom. Bij zijn fiere voorzitter, niet gewend om zijn zin niet te krijgen. Bij zijn cheerleaders in de media. Bij zijn aanhang. Maar minder bij de spelers.

Hij heeft alles zijn plaats gegeven. En Hazard heeft zich geschikt in zijn rol bij Real Madrid. Die van een supersub van een handvol minuten. Het is niet waarvoor hij destijds voor meer dan 100 miljoen werd weggekocht bij Chelsea, maar hij kan wijzen naar de omstandigheden. Twee breukjes in die enkel. Een plaatje dat hem irriteerde. Verschillende spierblessures. Zijn laatste grote exploot dateert van mei 2019. De finale van de Europa League waarin hij Chelsea naar glorie dirigeerde. Regisseur van zijn eigen afscheid toen. Eentje door de grote poort.

Zijn linkerpijp van zijn korte trainingsbroek heeft hij wat hoger opgerold. Beenspieren tonen. Op training ging het eraan toe zoals het er altijd aan toe gaat. Met een gretige Eden Hazard die op zijn manier de druk van buitenaf wat weg probeert te halen. Met een lachbui die je tot ver buiten de kleedkamer kon horen. Door een knipoog. Door een balletje in de nek te leggen. Door een dansje met een ploegmaat. Door twee balletjes in doel te trappen. Door Lucas Vazquez wat uit te dagen tijdens een matchke. Door ostentatief op een paaltje te leunen. Door Rodrygo erop te wijzen te stoppen met praten - twee kusjes gooide hij hem achterna.

Net door zijn zonnige karakter is hij zo graag gezien binnen de spelersgroep. Vinícius Junior is verliefd op het karakter van Hazard. Brazilianen, Franstaligen en Spanjaarden knuffelen hem dood. Hazard is een beetje de mascotte. Hun cheerleader. Ondanks dreigende wolken boven zijn hoofd is hij de glimlach zelden verloren. En dat wil hij zo houden.

“Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Op het veld is het altijd hetzelfde, maar ik probeer mezelf zo weinig mogelijk te veranderen. Ook nu er een finale aankomt. Ik probeer een belangrijke rol op te nemen. Of het nu op het veld is of ernaast. De ploeg is altijd het belangrijkste geweest voor mij. Ik probeer er altijd te zijn voor de groep. En op het eind is het enkel winnen dat telt.” Bij een doelpunt op training balt hij de vuist en schreeuwt hij het uit. Hij voelt dat hij op de juiste weg is.

Ik probeer een belangrijke rol op te nemen. Of het nu op het veld is of ernaast. De ploeg is altijd het belangrijkste geweest

Eindigen doen we waar we begonnen: bij Roberto Carlos. Live op Real Madrid TV.

In zijn beste Spaans handelt hij een interview af voor het clubkanaal.

Zijn status bij Real ook. Werk aan de winkel dus zaterdag in Parijs. Als held hoogstens van een paar minuten. “Of ik in de finale een penalty wil trappen? Eerst zien of het zover komt.”

Roberto Carlos: “De fans van Madrid houden van jou en willen jou graag weer zien spelen.”

Hazard: “Ik hoop het.”

Met een vette knipoog in de camera en een oproep voor de supporters neemt hij afscheid van de kijker.

De klets krijgen zij niet mee.

Een peinzende Hazard: “Zijn billen zijn toch indrukwekkender dan de mijne.”